Bodźce fizjoterapeutyczne

Metody fizjoterapeutyczne wykorzystują bodźce fizjoterapeutyczne, czyli takie, które w większym lub mniejszym stopniu stale oddziałują na organizm człowieka ze strony środowiska przyrodniczego (np. ciepło, zimno). Są to więc bodźce znane dla ustroju, do których jest on przygotowany dzięki naturalnym mechanizmom regulacyjnym. Bodźce fizjoterapeutyczne oddziałujące na organizm są odbierane przez organizm jako zakłócenie stanu równowagi wewnętrznej (homeostazy), co powoduje uaktywnienie mechanizmów wyrównawczych dążących do jej przywrócenia.
Zastosowanie serii powtarzających się bodźców stanowi swego rodzaju trening dla mechanizmów homeostatycznych. Organizm zaczyna adaptować się do nowych warunków, naturalne mechanizmy samoregulacji są trenowane, a w konsekwencji wzmacniane.

Metody fizjoterapeutyczne mogą stanowić samodzielną metodę leczenia lub być uzupełnieniem leczenia podstawowego. Ich głównym celem jest pobudzenie oraz usprawnienie fizjologicznych mechanizmów obronnych organizmu. Działania fizjoterapeutyczne są traktowane jako pośrednie, mające na celu stymulowanie organizmu do walki z chorobą, nie możemy zatem oczekiwać natychmiastowych efektów.
Nasz organizm został przystosowany do odbierania różnych bodźców dzięki istnieniu wielu receptorów (np. mechanoreceptory – czucie dotyku, termoreceptory – czucie temperatury).