Aerozole lecznicze wytwarza się, rozpylając wody mineralne lub przetwory farmaceutyczne w powietrzu lub innym gazie nieszkodliwym dla zdrowia.
Rozpylenie środków leczniczych można uzyskać za pomocą:
1) przepuszczania płynów pod wysokim ciśnieniem przez wąskie otwory dysz; w takich przyrządach płyn ulega rozpyleniu dzięki nagłemu rozprężeniu u wylotu otworu;
2) skierowania prądu sprężonego powietrza ponad wylot rurki zanurzonej w płynie; powoduje to w niej rozrzedzenie powietrza i przysysanie płynu, który wyrzucony na zewnątrz ulega rozbiciu na mgłę (zasada Bergsona);
3) rozrywania cząstek płynu w polu ultradźwiękowym.
Zasadniczym elementem przyrządów wytwarzających mgły lecznicze jest zespół rozpylający; u jego wylotu dochodzi do zetknięcia się i zmieszania rozpylanej cieczy i rozpylającego gazu.
Największymi inhalatorniami są tężnie, które pierwotnie służyły do zagęszczania solanki w procesie produkcji soli warzonej. Najstarsze są tężnie Ciechocińskie, ich budowę datuje się na 1806 rok.
Innym przyrządem do inhalacji zbiorowych jest rozpylacz wielodyszowy wirujący. Jego konstrukcja oparta jest na działaniu zespołu kilku lub kilkunastu dysz rozpraszających. Dysze znajdują się w osłonie, która jest jednocześnie pojemnikiem na ciecz. Aby uzyskać równomierne rozproszenie mgły dysze są wprawiane w ruch obrotowy. 
