Sen jest ważną częścią naszego życia. Nasz organizm regeneruje się w trakcie dobrego snu. W kopalni soli w Wieliczce w Komorze Słowackiego na poziomie 125 metrów pod ziemią przygotowano  48 komfortowych łóżek tworząc  komfortowy kompleks wypoczynkowo-noclegowy. W ślad za przykładem z Wieliczki idą ośrodki haloterapii na całym świecie udostępniając  swoje obiekty w nocy.

Badania zdrowych dorosłych wykazały, że gdy otrzymają oni nieograniczony czas snu śpią średnio od 8 do 8,5 godzin. Potrzeba snu różni się i zależy od osoby. Niektórzy ludzie wydają się potrzebować tylko około 7 godzin, aby uniknąć problemów z sennością, podczas gdy inni potrzebują 9 lub więcej godzin. Potrzeba snu również zmienia się w całym cyklu życia.
Noworodki śpią od 16 do 18 godzin, natomiast dzieci w przedszkolu między 11 a 12 godzin. W wieku szkolnym dzieci i młodzież potrzebują co najmniej 10 godzin snu.
W okresie starzenia się wzorzec snu ulega zmianom, zwłaszcza ilość czasu spędzonego w fazie głębokiego snu. Właśnie z tego powodu dzieci, które spędzają więcej czasu snu w fazie głębokiego snu mogą spać pomimo hałasu i nie budzą się, gdy zostaną przeniesione w inne miejsce. W całym cyklu życia okres snu podlega zmianom. W stosunku do nastolatków starsze osoby mają tendencję do chodzenia spać wcześniej i budzenia się wcześniej. Jakość, ale niekoniecznie ilość głębokiego snu również zmienia się w kierunku lżejszego snu.
Relatywne wartości procentowe etapów snu wydają się pozostawać stałe po okresie niemowlęcym. Od wieku średniego do końca życia ludzie budzą się częściej w nocy. Te zakłócenia powodują, że starsi ludzie tracą coraz więcej etapów snu 1 i 2 non-REM, jak również etapu REM.

Badania sugerują, że optymalna długość snu, która pozwala uniknąć zaburzeń związanych z niedoborem snu i nie powoduje problemów senności w ciągu dnia to 7-8 godzin na dobę dla dorosłych i co najmniej 10 godzin dla dzieci w wieku szkolnym i nastolatków.
W trakcie leczenia ważnym jest aby organizm był w dobrej kondycji. Haloterapia wówczas przynosi pozytywne efekty w krótszym czasie. W pierwszych dniach pobytu chory wymaga więcej snu, jednak późniejszy 8-9-godzinny, a przy reżimie oszczędzającym 9-10-godzinny wypoczynek nocny jest wystarczający. Dopuszczalne są wyjątki, uwzględniające indywidualne przyzwyczajenia i nawyki chorego, porę roku, warunki klimatyczne uzdrowiska. O ile to jest możliwe, należy zalecać sen na otwartym powietrzu, a przynajmniej w dobrze wietrzonym pokoju.

Słabe, stałe bodźce, jak lekki ruch powietrza, szum drzew, wywołują hamowanie, przez co pogłębia się i przedłuża sen. Przed spaniem można zalecać krótki spacer. Na głębokość snu wpływa w wielkiej mierze zapewnienie ciszy. Zagadnienie wypoczynku i snu w ciągu dnia, czasu jego trwania i wpływu na różne procesy życiowe wymaga opracowania naukowego. Potrzebę wypoczynku po zabiegach można uzasadnić stwierdzeniem, że wiele bodźców balneologicznych i fizykalnych należy do rzędu słabych bodźców i wymaga utrwalenia przez spokój. Natomiast wypoczynek przed zabiegiem przyczynia się do szybszego wygaszania dodatkowych bodźców środowiska, działających na ustrój przed pobieraniem zabiegu. W leczeniu uzdrowiskowym w zasadzie nie podaje się nasennych środków farmakologicznych, jak również nie prowadzi się leczenia snem. Sanatorium uzdrowiskowe nie jest przystosowane do leczenia snem przedłużonym. Zastosowanie tej metody nie pozwoliłoby na wykorzystanie zespołów czynników balneologicznych i byłoby niezgodne z zadaniami i celami lecznictwa uzdrowiskowego ale dzięki  haloterapii  i zastosowaniu jej podczas snu w pomieszczeniu wypełnionym aerozolem solnym możemy pomóc  pozbyć się wielu dolegliwości .