Inhalacje tło historyczne

Leczenie wziewaniami zaliczane jest do najstarszych sposobów leczenia, znane było już w starożytności. Już wtedy prawdopodobnie wiedziano, że wziewanie środków leczniczych w chorobach układu oddechowego przynosi większe korzyści aniżeli terapia lekami doustnymi. Inhalacje zalecał także ojciec medycyny, Hipokrates. Polecał on chorym wdychanie dymu powstałego ze spalenia czosnku, kopru lub kminku w garnku z trzcinową rurką służącą za ustnik. Urządzenie takie można traktować jako pierwszy prymitywny aparat do inhalacji.

Inhalacje z użyciem suchego aerozolu solnego jako pierwszy zalecał Feliks Boczkowski w XIX wieku.

Chorych ze schorzeniami układu oddechowego kierował na spacery podziemnymi korytarzami Wieliczki. Suchy aerozol solny obecny w podziemnych wyrobiskach górniczych był wynikiem prac wydobywczych w kopalni soli. W swojej książce pisał: ”Podobnie cierpiące osoby pomimo utrudzenia długiem po schodach chodzeniem, ożeźwionemi się na dole poczuwają”.

Najnowszym osiągnięciem w dziedzinie wytwarzania aerozoli solnych są generatory suchego aerozolu solnego. Urządzeniem, w którym zastosowano mechaniczne rozdrabnianie soli kamiennej, jest polski halogenerator Salsano DC-405. Halogenerator wytwarza suchy aerozol solny o wielkości cząstek 0,5-5µm, co pozwala na dotarcie do najgłębszych części układu oddechowego.