Wysokie ciśnienie to naturalna reakcja organizmu na duży niedobór wody. Organizm dostosowuje swoje działanie w taki sposób, aby przetrwać niekorzystne warunki. Gdy łączna objętość płynów w organizmie się zmniejsza, główne naczynia krwionośne również zmniejszają swoje światło. Dzieje się tak, ponieważ w przypadku braku takiej regulacji przystosowującej pojemność naczyń krwionośnych do zawartości płynów, w naczyniach w przypadku niedoboru wody powstawałaby pusta przestrzeń i z krwi wydzielałyby się gazy, co mogłoby powodować blokady. Gdy nie wypijamy odpowiedniej ilości wody, niektóre komórki muszą ją tracić na rzecz układu krążenia. Przy niedoborze jest ona uzupełniana w 66% z wody komórkowej, 26% z wody pozakomórkowej, a 8% z krwi. W momencie zmniejszenia ilości krwi w organizmie naczynia krwionośnie nie mają wyjścia – muszą zmniejszyć swoją średnicę, by zrównoważyć utratę objętości. Proces ten zaczyna się zamykaniem naczyń włosowatych w mniej aktywnych obszarach. Brakująca woda może być uzupełniona jedynie z zewnątrz lub z innej części ciała. Gdy brakuje wody, zamykanie naczyń krwionośnych jest jedynym naturalnym rozwiązaniem, by utrzymać resztę naczyń napełnionych.
Przy nadciśnieniu niezwykle istotna jest aktywność fizyczna, bowiem im bardziej mięśnie pracują, tym więcej naczyń włosowatych się otwiera i utrzymuje większą objętość krwi jako rezerwę układu krążenia. Stąd ćwiczenia fizyczne to najlepszy sposób regulacji u osób cierpiących na nadciśnienie. To jeden z aspektów fizjologii nadciśnienia. Naczynia włosowate muszą być otwarte, by nie stanowić oporu w przepływie krwi. W przeciwnym razie tylko zwiększona siła krwi (wyższe ciśnienie) będzie w stanie zapewnić przepływ przez układ krwionośny.